Στιλίχων

Σύμβουλος του ανήλικου αυτοκράτορα του δυτικού τμήματος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας Ονώριου (395 – 426). Εκλατινισμένος αξιωματικός βανδαλικής καταγωγής, με ξεχωριστές ικανότητες στρατιωτικές και πολιτικές, που ο πατέρας του Ονώριου, Θεοδόσιος ο Μέγας, εκτιμά νωρίς και αφού τον παντρεύει με την ανιψιά του Σερένα, τον ανακηρύσσει στρατηγό του πεζικού και του ιππικού (394). Ο Σ., αφού αναλαμβάνει τα καθήκοντά του ως σύμβουλος, έρχεται αντιμέτωπος με τον Ρουφίνο, σύμβουλο του επίσης ανήλικου αδελφού του Ονώριου, Αρκάδιου, αυτοκράτορα του ανατολικού τμήματος της αυτοκρατορίας. Συγκρουόμενες φιλοδοξίες, αλλά κυρίως η διεκδίκηση του Ιλλυρικού και από τη Δύση, είναι η αιτία της οξύτητας που δημιουργείται μεταξύ τους και που ενισχύεται με την εμφάνιση και με τις επιδρομές των Γότθων στο Ανατολικό τμήμα, αφού ο Σ. θεωρεί καθήκον του να υπερασπίσει ο ίδιος το Ιλλυρικό, που, κατά τη γνώμη του, είναι της δικαιοδοσίας του. Μία πρώτη επέμβαση του Σ. το 395 καταλήγει σε υποχώρησή του, ύστερα από απαίτηση του Αρκάδιου, που του την υπαγορεύει ο Ρουφίνος. Επακολουθεί όμως δολοφονία του Ρουφίνου, στην οποία ο Σ. δε θεωρείται αμέτοχος. Η διαφωνία συνεχίζεται και με το νέο σύμβουλο του Αρκάδιου Ευτρόπιο και οξύνεται όταν, το 397, ενώ το Βυζάντιο απασχολείται με τις ουννικές επιδρομές, ο Σ. σπεύδει και πάλι να αντιμετωπίσει στην Ανατολή τους Γότθους του Αλάριχου, που επωφελούμενοι από τη δράση των Ούννων εναντίον του Βυζαντίου, έχουν φτάσει λεηλατώντας έως την Πελοπόννησο. Ο Σ. έρχεται στην Κόρινθο και υποχρεώνει τον Αλάριχο να υποχωρήσει. Η ενέργεια του όμως αυτή, που πάντα θεωρείται –όπως και είναι– αποτέλεσμα της δικαιοδοσίας που διεκδικεί στο Ιλλυρικό, αντιμετωπίζεται εχθρικά από τον Ευτρόπιο και λαμβάνονται μέτρα εναντίον του, ενώ παράλληλα γίνονται εκ μέρους της Ανατολής διαβήματα προσέγγισης προς τον Αλάριχο, που έρχεται στην Ήπειρο κι εκεί ανακηρύσσεται στρατηγός του Ιλλυρικού. Λίγο αργότερα, ο Αλάριχος στρέφεται εναντίον της Δύσης, όπου όμως ο Σ. τον αντιμετωπίζει με επιτυχία (402), αλλά αποφεύγει να τον εξοντώσει είτε για να τον χρησιμοποιήσει αργότερα εναντίον της Ανατολής είτε εξαιτίας της γερμανικής καταγωγής. Οι υπό-νοιες που δημιουργούνται εναντίον του Σ. οδηγούν, τελικά, σε συνωμοσία και θανάτωσή του (408). Έτσι, ενώ εξοντώνεται ένας ικανότατος σύμβουλος της Δυτικής αυτοκρατορίας, τον ακολουθούν ανάξιοι διάδοχοι, που δεν θα είναι σε θέση v’ αντιμετωπίσουν την καταστρεπτική δράση του Αλάριχου που κορυφώνεται με τη λεηλασία της Ρώμης (410).